امین ابرهام سردبیر شبکه خبری دز / بیست‌وششم مردادماه روزی ویژه و پرافتخار برای مردم شهرستان دزفول و استان خوزستان است؛ روزی که این شهر کهن با عنوان «شهر جهانی کپو» در عرصه ملی و بین‌المللی شناخته و برگزیده شد.
دزفول شهری با پیشینه‌ای تاریخی، فرهنگی و هنری است که آثار برجسته معماری، آیین‌های اصیل و صنایع‌دستی ارزشمند آن، همواره بخش مهمی از هویت ایرانی–اسلامی را تشکیل داده است. در میان این گنجینه‌ها، هنر کپو‌بافی جایگاه خاصی دارد؛ هنری که با دستان توانای بانوان هنرمند این دیار از ساقه‌های نخل و الیاف گیاهان محلی شکل می‌گیرد و از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است.
کپو نه تنها نماد خلاقیت و ذوق هنری زنان دزفول است، بلکه موئید ارتباط عمیق انسان با طبیعت به شمار می‌رود. نقش‌ها و طرح‌های متنوع این اثر ارزشمند در ابعاد مختلف، بازتاب فرهنگ بومی و اصالت مردم دزفول است و همین ویژگی موجب شد شورای جهانی صنایع‌دستی، دزفول را به عنوان «شهر جهانی کپو» به رسمیت بشناسد.
این عنوان بین‌المللی فرصتی مغتنم برای معرفی ظرفیت‌های فرهنگی، اقتصادی و گردشگری دزفول در سطح ملی و بین المللی است که نباید از آن غافل شد. این مهم مسئولیتی برای ما یجاد می کند که با حمایت از هنرمندان و صیانت از میراث ملموس و ناملموس این شهر تاریخی، زمینه پایداری و شکوفایی بیش از پیش این هنر اصیل را فراهم آوریم.
این روز، یادآور ارزش‌هایی همچون هویت، تلاش، خلاقیت و جهانی شدن فرهنگ و هنر این دیار هنرپرور است. ثبت دزفول بعنوان شهر جهانی کپو فرصتی است برای تجلیل از بانوان هنرمند دزفولی، پاسداشت میراث ارزشمند گذشتگان و نگاه به آینده‌ای روشن که در آن صنایع‌دستی و هنرهای سنتی جایگاه شایسته خود را در اقتصاد و فرهنگ کشور پیدا کنند.
ثبت نام دزفول بعنوان «شهر جهانی کپو» را باید نقطه عطفی در تاریخ فرهنگی این شهر دانست؛ نقطه‌ای که از یک سو پیوند عمیق مردم با ریشه‌های خود را یادآور می‌شود و از سوی دیگر افق‌های تازه‌ای را در معرفی هنر ایرانی به جهان می‌گشاید.
هنر دزفول در انتظار حمایت؛ بی‌توجهی مسئولان تهدیدی واقعی است
با این همه، نکته‌ای که نمی‌توان از آن چشم‌پوشی کرد، کم‌توجهی آشکار به جایگاه این روز و لغو چندباره برنامه‌های رسمی بزرگداشت آن در دولت گذشته و حتی دولت کنونی است. چنین بی‌توجهی، نه تنها شأن و منزلت عنوان جهانی دزفول را خدشه‌دار می‌کند، بلکه موجب دلسردی هنرمندان و شهروندانی می‌شود که سال‌ها برای زنده نگه داشتن این هنر تلاش کرده‌اند.
بی‌گمان، ثبت دزفول به‌عنوان «شهر جهانی کپو» یک دستاورد ملی است و سزاوار کم‌اعتنایی و برگزاری نمادین یا لغو برنامه بزرگداشت آن نیست. انتظار به‌حق مردم این دیار از مسئولان شهرستان و استان آن است که با برنامه‌ریزی دقیق و حمایت جدی، این روز را به یک جشنواره فرهنگی درخور تبدیل کنند؛ نه آنکه تنها در حد نامگذاری باقی بماند.
اگر قرار باشد چنین عنوان ارزشمندی بدون پشتیبانی و اهتمام جدی در عمل رها شود، بیم آن می‌رود که این فرصت تاریخی به تدریج رنگ ببازد. مسئولان باید بدانند که پاسداشت این روز، پاسداشت هویت ملی و میراث جهانی دزفول است و هرگونه بی‌توجهی به آن، بی‌توجهی به فرهنگ و تاریخ این سرزمین خواهد بود.
